AYNA

Söyleyin bana en son ne zaman aynaya baktınız ?

Tabi ki hepimiz her sabah yüzümüzü yıkarken ya da diş fırçalarken kendi simamızla göz göze geliyoruz ya da bir alışveriş merkezinde yürürken yansımamıza bakıp kesiyoruz kendimizi. Ama sorum bu değil en son ne zaman gerçekten aynada kendinize baktınız ?

Yıllar içerisinde yaratmış olduğunuz eserle en son ne zaman yüzleştiniz ?

Evet yıllar içerisinde gençliğimiz elden gittikçe fiziken geriye gitmeler, yüzde kırışıklıklar, saçta sakalda beyazlar artarken, asıl hasarı genelde göstermemeye çalıştığımız ruhumuz alıyor. Bazılarımız daha fazla spor yaparak, botoks yaptırarak saklamaya çalışsa da, insanın dışa karşı çaktırmadıklarını kendinden saklaması o kadar da kolay olmuyor. Ben böyleyim diyorsunuz, herkesin işine geldiği gibi diyorsunuz ama zora gelince benim travmalarım var ile devam ediyor hikaye. Evet hepimizin kaçtığı noktalar, engelleyemediği defoları, ruhen yorgunlukları olsa da bunun genelde su yüzüne çıktığı noktalar ikili ilişkiler oluyor. Yorgunluklar hasır altı edilmeye çalışılsa da tutkunun esiri olmaya başladığınız noktada kılıçlarını çekmiş iki samurayın sert ve kanlı müsabakasına dönüyor peri masalları.

Evet bir kez daha soruyorum en son ne zaman gerçekten aynaya baktınız ve kendiniz ile yüzleştiniz. Yıllar içerisinde kendinizi adeta bir heykeltıraş gibi yontarak yarattığınız bu eserden memnun musunuz ?

İdealler ve gerçeklerin karışımı olarak yaşadığınız hayatta kendinizi mutlu edebildiniz mi mesela ? Eski sevgililerinizi, ailenizi, çevrenizi ??? Ya da hepsine siktiri çekip ben buyum mu dediniz işin kolayına kaçarak … Ve sonra aynanın karşısına geçip fiziksel güzelliğiniz ile övünüp canım kendim mi dediniz ?

Bu bir yargılama yazısı değil elbette, herkes yarattığı eseri ile mutlu olmakta özgür. Tabi ki de her sanatçının sanatını halk için üretmek zorunda olmadığı gibi.

Hayatı boyunca anlaşılamamış ama çok belli bir zümreye hitap etmiş sanatçılar olduğu gibi kendi eserimizde de neyi hedeflediğimiz sadece bizi yani sanatçıyı ilgilendirir. Tek gerçek yelin kayayı, suyun falezleri, atılan adamların mermer merdivenleri aşındırdığı gibi, zaman bizler ve eserimiz içinde acımasız bir şekilde hızla ilerliyor. Bir noktada bir daha aynaya bakamamak üzere eserimiz toprağa karışacak, geride sadece hatırlandığımız kadarı ile hatırlanan bir eser kalacak dostlarımızda ve düşmanlarımızda. Sonra bir gün hatırlayan kalmayacak ve ebedi ölüm gerçekleşecek.

Belki de o yüzden yazmayı tercih ediyorum, ölümü geciktirmek için. Neyse siktir edin beni ve aynanın karşısına geçip kendiniz ile yüzleşin, bakalım hala o kadar güzel mi yaratmış olduğunuz eser …

BoRa a.k.a PaRaNoYaK PaLyAcO